Morondava

Na Andasibe ben ik naar Tana naar Annelie gegaan. Ik moest naar het ministerie om mijn visum te verlengen en de dag daarna ging ik met het gezin mee naar Morondava, aan de westkust.
Het visum gaf natuurlijk weer problemen. In principe had ik alleen een stempeltje nodig om mijn witte papiertje, dat zegt dat mijn visum in behandeling is. Toen ik daar kwam was het reguliere kantoor dicht doordat er weer spanningen zijn in de stad. Toen ben ik dus naar het kantoor erachter gegaan. Daar was wel een meneer die me wilde helpen. Deze meneer vertelde me echter dat mijn afhaal bewijs voor mijn echte visum al verstuurd was, dat ik dat moest betalen en dan mijn echte visum kreeg. Dus ik in half frans half malagasy en een hoop gebaren uit leggen dat ik geen brief had gekregen en dat ik ook niet naar de caisse kon om te gaan betalen omdat ik morgen weg ging en een geldig visum nodig had. ‘oh’ zei de man, ‘je kunt hier ook wel op reizen, tis niet erg..’ Dus toen heb ik hem uitgelegd dat ik het wel erg vond om geen geldig visum te hebben en met veel pijn en moeite heeft hij toen het stempeltje gezet...Toen kon ik dus naar Morondava.
We zijn de eerste dag naar Antsirabe gereden en de volgende dag naar Morondava. Dat waren een paar hele relaxte dagen, we hebben daar kerst gevierd aan het strand. Lekker onder palmbomen gelegen en in de zee gezwommen. Het water, de golf van Mozambique, is enorm warm. Als je daar de zee in liep voelde het water alsof je in een bad stapte..
Morondava ligt vlak bij de avenue de baobab. Rond zonsondergang zijn we daar geweest. Die dingen zijn echt enorm. Heel indrukwekkend... De volgende dag zijn we naar met een visserbootje naar de mangroves geweest. Dat bleek nogal een klein bosje te zijn, maar toch leuk om eens gezien te hebben. Na vier dagen zijn we weer terug gegaan. We hadden bedacht om in een keer terug te gaan, maar aangezien we een reteslechte chauffeur hadden ging dat even niet door.
Op de heenweg had hij al heel veel problemen met de gendarmes die je onderweg op je papieren controleren. Hij had er iedere keer hele lange discussies mee en moest ze omkopen of kreeg enorme boetes. Er was iets mis met zijn patent ofzo.. we konden er ook niet helemaal wijs uit worden maar het gaf wel veel oponthoud. Op de terugweg viel de chauffeur ook nog eens in slaap en reed zo de bosje in Yvon kon nog net het stuur vastpakken. Toen heeft Yvon zelf een heel stuk gereden en heeft de chauffeur liggen slapen. Hij had inmiddels ook geen geld meer om de gendarme om te kopen dus moest hij geld lenen van Yvon voor boetes, eten en drinken. Na een paar uurtjes slaap is hij weer gaan rijden maar Yvon zag hem alweer wegdommelen. Nog een stuk zelf gereden dus en de chauffeur weer gaan slapen. Het was geen ideale oplossing want Yvon had geen rijbewijs bij zich. Gelukkig klets hij goed met gendarme en werden we niet gecontroleerd maar voor antsirabe staat heel veel gendarme dus moest hij zelf rijden. Hij zag er toen niet heel wakker uit dus hebben we besloten te overnachten in Antsirabe. De volgende dag hebben we ’s ochtends nog de thermen bezocht. Dat was vroeger een kuuroord, dus we dachten een massage te krijgen of wat te zwemmen maar het was echt een kuuroord voor zieken. En niet al te hygienisch... dus toen nog een beetje door de stad gelopen. Hele mooie stad trouwens en ’s middags gaan rijden. Toen we weer problemen kregen bij de gendarme bleek dat de chauffeur een vals patent had. Hij heeft dus heel veel geluk gehad want vervalsing is ook hier in madagascar een misdrijf waarvoor je opgepakt kunt worden. Hij moest het document van de gendarme verscheuren. Daar werd de man helemaal zenuwachtig van want dan zou hij helemaal niet meer door de controles komen. Uiteindelijk heeft hij een vriend gebeld die zijn papieren wel in orde had. Die heeft toen de auto naar Tana gereden en zijn we toch nog thuis gekomen. Maar dit is een chauffeur die we niet meer inhuren.
Uiteindelijk heb ik toch een hele lekkere vakantie gehad. Het westen van het land is zo anders dan het oosten. In het oosten kom je van de hoogvlaktes het regenwoud in en dan naar de kust. Maar naar het westen ga je door een heel ander landschap. Daarom is het ook zo leuk om met de auto te gaan. Je ziet echt alles van het land en zeker als je dan langs die baobabs rijdt is dat heel erg de moeite waard.