een kort lesje Malagasy politiek

Madagascar heeft tot nu toe 4 presidenten gehad. Allemaal, op de huidige na, zijn ze voor het eind van hen termijn afgezet door iemand die dacht dat hij het beter kon. Madagaskar is niet het meest democratische land. Alle presidenten waren voor hun ambt rijke, geslaagde zakenlui. Dit is geen toeval. Ten eerste heb je een hele hoop geld nodig om president te kunnen worden. Ten tweede is het Malagasy volk dol op dit soort types want, is de redenering, deze mensen hebben al zoveel geld, ze hoeven niet meer corrupt te zijn.
De huidige president is Andry Rajoelina, bijgenaamd TGV (terreur a grande vitesse). Hij is aan de macht gekomen door, geheel in traditie, de vorige president af te zetten. Hij is nu 35, maar ziet eruit als een jongetje van twaalf dat het pak van zijn vader heeft aangetrokken. Voordat hij de macht overnam was hij burgemeester van Antananarivo en had een radio en tv station, beide genaamd ‘VIVA’ in zijn bezit.
De president die hij heeft afgezet is Marc Ravalomanana. Ook weer een rijke zakenman die veel winkels en een zuivelimperium in zijn bezit had. Ik zeg ‘had’ want vanzelfsprekend hebben ze alles wat in zijn eigendom is afgebrand, zoals een echte coup betaamd. Ook Ravalomanana is dus niet democratisch gekozen. Hij heeft in 2002 de macht overgenomen van president Ratsiraka, die nu in Parijs is ondergedoken.
Op zich was Ravalomanana geen slechte president. Hij verbeterde het onderwijssysteem, beschermde natuur in Madagaskar en pakte corruptive aan. Het land was uit de armoede aan het opklimmen. Totdat hij de fout maakte een vliegtuig te kopen. In een land waar de bevolking zo arm is viel een aankoop die zo duur is niet goed. Op dat moment hadden Ravalomanana en TGV, toen nog burgermeester, al een pesthekel aan elkaar. TGV greep dit feit dus aan om flink op Ravalomanana te spuwen. Toen TGV op zijn tv station VIVA een interview met de toen vorige president Ratsiraka uitzond werd Ravalomanana goed boos. Hij sloot het TV station van TGV af, ook niet de meest democratische optie natuurlijk. Tijd dus om de president af te zetten. Het leger viel het paleis aan en dwong de president af te treden. In de stad werd alles hem afgebrand en Ravalomanana vluchtte naar Zuid Afrika.
Nu is TGV dus president. Tenminste, dat vindt hij zelf. De international community is het daar echter niet mee eens en erkend hem niet als president. Dat is een probleem omdat veel landen geen zaken meer doen met Madagascar en hulporganisaties wegblijven. Het land wordt nu dus steeds armer. TGV zag zelf ook wel in dat dit niet ging werken en probeert nu wanhopig erkend te worden door de andere regeringsleiders. Om deze crisis op te lossen moest er gepraat worden. Daar kwam een delegatie van de Afrikaanse Unie aan te pas. Alle presidenten mochten meepraten. Uiteindelijk kwam het tot een akoord. Er zou een interim regering gevormd worden waarin alle 4 de partijen zouden plaatsnemen. Deze regering gaat dan verkiezingen organiseren die een legitieme president moeten opleveren.
Maar nu… Wie mag welke positie hebben in deze regering. Degene die de verkiezingen organiseert die wint hem immers ook. Zo gaat dat in een corrupt land. Daar zijn ze nu over aan het rollebollen. TGV heeft inmiddels zijn prime minister ontslagen, maar deze weigert zijn ambt neer te leggen. Ravalomanana blijft hardnekkig volhouden dat TGV geen president mag worden.
De haat tussen Ravalomanana en TGV is zo groot dat mensen beginnen te denken dat het niet meer politiek is maar persoonlijk. Er gaan de wildste verhalen de rondte over waarom. Een van die hardnekkigste verhalen is dat TGV een relatie heeft gehad met de dochter van Ravalomanana. Ze zouden samen een kind hebben gekregen dat nu 15 jaar oud is, Michael. Ravalomanana zag TGV echter niet zitten als schoonzoon en wilde niet dat ze gingen trouwen. Het kind zou nu worden opgevoed door Ravalomanana en zijn vrouw die hem als hun zoon hebben aangenomen. Een ander verhaal is dat TGV de zoon is van Ravalomanana en een vrouw die ook ooit mee heeft gedaan met de presidents verkiezingen.
Wat van deze verhalen waar is zullen we nooit weten maar feit blijft dat deze twee elkaar niet kunnen luchten. Dit helpt de onderhandelingen natuurlijk niet. Waar het eigenlijk op neer komt is dat het land dus de dupe is van een stel mannen die iets te grote ego’s hebben.